Dit beeld van ‘The Dancings Saints’ in hemel en op aarde rond het altaar bij de communie in de Maaltijd van de Heer is een monumentaal, verrassend en krachtig statement van geloofsverbondenheid door de eeuwen heen. Het fresco werd in 2009 voltooid in de koepelvormige altaarruimte van de episcopaalse kerk van St Gregory of Nyssa in San Francisco USA. Na de Schriftdienst in de rechthoekige ruimte (op de achtergrond) wordt de Maaltijd van de Heer gevierd rond het altaar in het midden. In de koepel zijn rondom negentig levensgrote heiligen, vier sterren, sterren, manen en zonnen en een meer dan levensgrote dansende Christus afgebeeld. De heilige geloofsgetuigen vormen zowel een reeks van traditionele figuren, zoals Koning David, Teresa van Avila en Franciscus van Assisi, als onorthodoxe en niet-christelijke figuren zoals Malcolm X en Anne Frank. Zij maken deel uit van een reeks musici, artiesten, martelaren, mystici, profeten en zondaars uit alle tijden. Heilige getuigen van veelkleurig geloof en achtergrond.
Als dan de gemeenschap in de tafelviering rond het altaar danst, haakt zij aan bij de ‘heiligen, ons voorgegaan’ en proclameren zo een uitdagende, universeel beeld van God die het menselijk leven doorstraalt.
Voorafgaand aan de Rooms-Katholieke bisschoppensynode in Rome (4 tot 29 oktober) was er een gebedsviering met de paus. Patriarch Bartolomeüs van Constantinopel, de aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, protestantse geestelijken en geestelijken en leken van andere kerken namen deel aan de viering. Van de Oud-Katholieke kerk van Nederland sprak Barend Th. Wallet, aartsbisschop van Utrecht, een gebed uit. De gemeenschap van Taizé had een groot aandeel in de viering. In het bijzonder waren veel jongeren uitgenodigd en naar Rome gekomen die verbleven in gastgezinnen. Het samen bidden en zingen werkte verbindend.
Na een grondige wereldwijde voorbereiding van twee jaar begint op 4 oktober a.s. in Rome de synode over het thema synodaliteit. Het zal gaan over het herontdekken van wat het betekent om samen Kerk te zijn en om in deze tijd gezamenlijk verantwoordelijkheid te nemen voor de kerkelijke geloofsgemeenschap. Er wordt met spanning en met grote verwachtingen naar uitgekeken, niet alleen door rooms-katholieken, maar door alle christenen die het visioen van de katholiciteit nog niet vergeten zijn. Want synodaliteit is niet iets ‘typisch protestants’ (zoals vaak gedacht wordt) of iets ‘totaal onkatholieks’ (zoals behoudende rooms-katholieken nogal eens denken): het is een manier van kerkzijn die teruggaat op de Vroege Kerk, toen het (middeleeuwse) hiërarchische kerkmodel nog niet bestond en er door de geestelijkheid niets besloten werd zonder dat de ‘leken’ geraadpleegd waren. En ja – het moet gezegd worden – het waren de protestanten die dat vroegchristelijke kerkmodel in de zestiende eeuw weer ontdekt hadden…
In ons appel staat onder het kopje Overal dat de kerk katholiek is omdat elke lokale kerkgemeenschap onderdeel is van de ene wereldwijde kerk van Christus, verspreid over alle volken, denominaties en culturen. Daarom zullen lokale kerken zich openstellen voor elkaar en voor christenen uit andere tradities en culturen, ten einde in onderlinge uitwisseling en communicatie te zoeken naar wegen om samen kerk te zijn in deze tijd.
Voor mijn ochtendgebed gebruik ik een klein groen boekje: “Het oosten bidt”. Ik kreeg het ooit van mijn leermeester ds.A.C.D. van den Bosch. Aan de hand van dat boekje bid ik dagelijks: “Hemelse koning, Trooster, Geest der waarheid, die overal tegenwoordig zijt en het heelal vervult, Schat van al het goede, en Schenker van het leven, kom en woon in ons, zuiver ons van alle smetten en red, o Goede, onze zielen.”
Oecumenisch Forum voor Katholiciteit
p/a Oud-Katholieke Kerk van Nederland
Koningin Wilhelminalaan 3
3818 HN Amersfoort
info@forumkatholiciteit.nl of
via het contactformulier